κοιτούσαν σαν χαμένοι
το τίποτα '
με αγωνία περίμεναν κάτι ' τι; δεν ήξεραν
θα περνούσε δίπλα τους;
θα τους μιλούσε;
θα τους αγκάλιαζε;
ή μήπως απλώς θα τους κοιτούσε;
Κι ο χρόνος περνούσε
και όλοι σαν χαμένοι
δυο βήματα μπρος κι άλλα δυο πίσω
και η ελπίδα κούρνιαζε μέσα τους
σαν το μικρό πουλί που περιμένει μόνο του
στην φωλιά - τρομαγμένο
και η ελπίδα τους ανέβαινε - δάκρυα στα μάτια
καρφωμένα στο κενό
