κοιτούσαν σαν χαμένοι
το τίποτα '
με αγωνία περίμεναν κάτι ' τι; δεν ήξεραν
θα περνούσε δίπλα τους;
θα τους μιλούσε;
θα τους αγκάλιαζε;
ή μήπως απλώς θα τους κοιτούσε;
Κι ο χρόνος περνούσε
και όλοι σαν χαμένοι
δυο βήματα μπρος κι άλλα δυο πίσω
και η ελπίδα κούρνιαζε μέσα τους
σαν το μικρό πουλί που περιμένει μόνο του
στην φωλιά - τρομαγμένο
και η ελπίδα τους ανέβαινε - δάκρυα στα μάτια
κι αυτός που περίμεναν ήταν τόσα χρόνια δίπλα τους
περίμεναν με αγωνία κάτι,
κάτι που είχαν μέσα τους κι όμως
δεν έμαθαν ποτέ να το χρησιμοποιούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου