Σε βλέπω... φιλικά!

Κατά καιρούς έχω διαβάσει διάφορα άρθρα γυναικών που κατηγορούν κάποιον μ@@@@α γιατί είτε δεν εκτίμησε εις βάθος τον χαρακτήρα τους είτε φοβήθηκε τον δυναμισμό τους και τελικά δεν εκδήλωσε ποτέ τα αισθήματα του... (Η αλήθεια είναι, τέτοια άρθρα όπως και τα "how to's" στον τομέα των σχέσεων λατρεύω να τα διαβάζω, είναι ξεκαρδιστικά!)
Δεν εκδηλώνεται λοιπόν ο τύπος και η κοριτσάρα βγάζει αμέσως το συμπέρασμα πως ο δικός της,
προσωπικός μαλάκας δεν είναι μόνο μαλάκας μα και κότα!

Και σου λέω, ναι, έχεις δίκιο! Πολλές φορές η συμπεριφορά των αντρών είναι "άλλα λέω, άλλα κάνω, άλλα εννοώ και άλλα θέλω" και εσύ μπερδεύεσαι, λογικό.

Έλα όμως να το πάρουμε λίγο αλλιώς...

Θυμάσαι κάποτε ένα αγόρι, τον και καλά, καλό σου φίλο...; Ναι, ναι, εκείνον που σου είχε αποκαλύψει πως μόνο φιλικά δεν σε βλέπει... Μην κάνεις πως δεν θυμάσαι (been there - done that)!

Μόλις έσκασαν μύτη τα.. δυο μέτρα και δυο σταθμά σου!
Σε τι δηλαδή διαφέρει ο δικός σου μαλάκας από την δική σου, τότε, συμπεριφορά;;;



Μην μου κάνεις την ανήξερη, για τις συζητήσεις μέχρι τα χαράματα λέω, εκτός κι αν έχεις δει πολλούς φίλους να μιλάνε στις πέντε το πρωί για μουσική και ταινίες...
Ή για το ότι τον θες εκεί περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται, τον έχεις ανάγκη για να περάσεις καλά, να σου την πει, να του την πεις, να ανάψουν τα αίματα και να χαμογελάσετε αμήχανα.

Όχι καρδιά μου, δεν είναι φυσιολογικό να ξέρεις τόσες λεπτομέρειες για τη ζωή του, επειδή εσύ ενδιαφέρθηκες να τις προσέξεις. Δεν έχει να κάνει με το ότι είσαι παρατηρητική ή με το ότι είσαι καλή ακροάτρια.
Έχει να κάνει με το ότι ήθελες και έμαθες. Κάτι σε αυτόν τον άνθρωπο σε παρακίνησε να τον προσέξεις, ακόμα κι αν ήταν μετά τις αποκαλύψεις του.
Δε θέλεις να τον διώξεις από τη ζωή σου, σου αρέσει η ιδέα να έχεις έναν θαυμαστή, έναν άνθρωπο δικό σου, έναν άντρα που θα παρατηρήσει τις σιωπές σου και την αλλαγή στα μαλλιά σου.
Μπορείς να μπεις σε όποια θέση άμυνας θέλεις, αλλά καταβάθος το ξέρεις πως έχω δίκιο. Κι αν ακόμα δεν έχεις πειστεί, βάλε τον εαυτό στη θέση ενός εξωτερικού παρατηρητή...
Ενός φίλου του ας πούμε.
Τι θα τον συμβούλευες;

Είναι σε μια κατάσταση που αυτός γουστάρει, αυτή το ξέρει και παίζουν τις κουμπάρες, με αυτόν να βασανίζεται, διεκδικώντας λίγες στιγμές τρυφερότητας.

Δώσε την συμβουλή.
Να φύγει δε θα του έλεγες; Να την παρατήσει την κ@ρι@λ@ γιατί δεν ξέρει τι θέλει; Θα του έλεγες να βρει κάποια που να θέλει να είναι μαζί του και πως δεν του αξίζει τίποτα λιγότερο.


Μαλακίες. Και ξέρεις γιατί; Γιατί ποτέ δε θα του έδινες αυτή τη συμβουλή, ή ακόμα και να το έκανες ως καλή του φίλη, θα ευχόσουν να μείνει και να φάτε τα σκατά μαζί.

Αποδέξου το λοιπόν, οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές και γι αυτόν ακριβώς το λόγο γινόμαστε ο ένας, ο μαλάκας του άλλου. Δε θέλεις να φύγει, πολύ πιθανό να ζηλέψεις παράφορα αν βρει κάτι καινούριο.
Δε θέλεις να φύγει, όπως δε θέλεις να φύγεις κι εσύ από τον άλλον τον δικό σου. Γιατί οι άνθρωποι, τελικά, δεν την κάνουμε εύκολα από κάτι που ξέρουμε πως αξίζει.
Κι εσύ το ξέρεις πως μπορεί να μην φτερουγίζουν πεταλούδες κάθε φορά που τον βλέπεις, μα βαθιά μέσα σου εύχεσαι να κάνει μια παράτολμη κίνηση και να σε διεκδικήσει. Να σου πετάξει ένα φιλί και να ξεχάσεις όλους τους λόγους που αμφέβαλες.
Άλλωστε το λιγότερο που μπορείς να κάνεις σε έναν άνθρωπο, είναι να του καρφώσεις μια ταμπέλα, για να μείνει ακλόνητη πάνω στο μέτωπό του.

Δεν τον βλέπεις φιλικά κούκλα μου. Εγώ όμως θα σε αφήσω να λες ψέματα στον εαυτό σου και τους γύρω σου. Θα σε αφήσω γιατί το έχω κάνει κι εγώ πολλές φορές και ξέρω πως θέλει γερά κότσια να δεις κατάματα την αλήθεια...

Μέχρι να τα βρεις, συνέχισε να τον κοιτάς αμήχανα κάθε φορά που πλησιάζει...
Που ξέρεις; Μπορεί να τα βρει αυτός πρώτος και να σε φιλήσει όπως δεν σε έχουν ξαναφιλήσει...